การเลี้ยงไก่ชน: การเลี้ยงไก่ชน เริ่มปล้ำ

การเลี้ยงไก่ชน

เริ่มปล้ำ ที่ขนพร้อม และ สู้ไก่เต็มตัวแล้วขนพร้อม แต่ ยังเลือกตัวสู้ ก็ยังไม่ปล้ำ

สู้ไก่แล้ว แต่ ขนยังไม่พร้อม ก็ยังไม่ปล้ำ

การเลี้ยงไก่ออกชน ไม่ค่อย รีบเช๊คไก่ช่วงหนุ่มๆ เท่าไร (เพราะดับไก่มาหลายตัวแล้ว)

แต่ว่าช่วงที่เริ่มสู้ไก่ ก็จะทำเนื้อทำตัว กราดน้ำ กราดแดด โยนเบาะ ปล่อยเดินตาข่าย วิ่งลู่

เมื่อ ลองได้สักวรรค ขนพร้อม สู้ไก่เต็มฝีจักร ก็เริ่มปล้ำนวม (ใส่นวม , คลุมปาก)

ปล้ำนวมแล้วถ้าบินดี ก็หาคู่ปล้ำได้ แต่ถ้าปล้ำนวมแล้วยังไม่ดีก็ ฟิตซ้อมต่อไป

การเลี้ยงไก่ชน ฝึก ปล้ำนวม ตั้งแต่ยังหนุ่มไม่เคยปล้ำวาง

ก็ก็เพราะว่า ทำให้เวลาปล้ำวาง ไก่เราจะได้โชว์ความสามารถได้เต็มที่

เป็นเหตุให้เช๊คไก่เราได้อย่างเต็มที่ ว่า ผ่านหรือไม่ผ่าน

ไก่โดยมาก จะ เห็นแวว ตอนปล้ำวางครั้งที่ สองหรือครั้งที่สาม

แต่ก่อนที่ผมจะคัดไก่ตัวไหนทิ้งก็ต้องปล้ำวางอย่างน้อยๆ 4 ครั้ง

บ่อยครั้งที่มีคนเอาไก่ที่เราคัดทิ้ง ไปเลี้ยงแล้วเก่งกว่าที่เราคัดไว้อีก

การเลี้ยงไก่ชน เหตุผลอีกอย่างที่ผม ฟิตซ้อม ปล้ำนวม ตั้งแต่ยังหนุ่มไม่เคยวาง

ก็เพราะเวลาปล้ำกับไก่หนุ่มด้วยกัน ไก่เราจะบินดีกว่า ดูเก่งกว่า

ทำให้เวลาเอาไปปล้ำตามซุ้มต่างๆ จะมีคนมาตามซื้อ

เมื่อเช๊คผ่านแล้ว ก็เพิ่มคอร์ดฟิตซ้อมมากขึ้น ปล้ำนวมมากขึ้น (แต่ต้องไม่มากเกินไป)

การปล้ำวางแต่ละครั้ง ต้องทำตอนที่ไก่มีร่างการสมบูณร์ ถ้าไก่ไม่สมบูรณ์ผมจะไม่ฝืนเด็ดขาด

คู่ปล้ำก็เลือกที่สมน้ำสมเนื้อกัน ถ้าเราเสียเปรียบไม่ถึง 3/2 ก็ปล้ำกะเค้าไปเถอะ

บางคน ปล้ำวางไก่ ก็กลัวเสียหน้ากลัวแพ้

ผมเห็นบางคนปล้ำวางไก่ชนทีต้องได้เปรียบ 2-3 ขีด สูงกว่า 3/2

พอรู้ว่าไก่ใครเก่ง ก็ไม่ยอมปล้ำวาง อ้างโน้นอ้างนี้สารพัด

อย่างนั้นผมว่าไม่มีประโยชน์หรอก เก่งก็เก่งแบบหรอกตัวเอง

ในบ่อนจริงๆ ไม่มีใครยอมเสียเปรียบขนาดนั้นหรอก

ที่ผมเกี่ยงไม่เอาไก่หนุ่มไปปล้ำด้วย คือ พวกไก่ลูกอายุ ไก่แซม ไก่ถ่าย

อันตรายมากครับ ผมเคยเสียตัวดีๆไป ก็เพราะเอาไปปล้ำกับพวกลูกอายุนี้ล่ะ

เมื่อวางจนแข็งดีแล้ว ผมก็เตรียม ไล่อัน ทาง ยาว สัก4อัน อันละ100

ก่อนออกไล่อัน คอร์ดฝึกซ้อมทุกอย่างก็จะเข้มขึ้น

จะเริ่มลงขมิ้น การลงขมิ้นของมือเลี้ยงที่ซุ้มแกจะไม่ลงครั้งแรกหนาเหมือนคนทั่วไป

แกจะลงบางๆ แต่จะลง 2-3 ครั้ง แล้วจะไม่ลงอีกเลยตลอดขนนั้นๆ

แล้วก็ลงกระเบื้อง บางคนว่าพม่า ลงกระเบื้องมาก เนื้อตัวจะตึง บินไม่ดี

แต่พม่าที่ซุ้มผม มือเลี้ยงจะลงกระเบื้องทุกวัน เพราะพม่าที่ซุ้ม

เป็นพวกพม่าลูกผสม เน้น ความอึด และ ความแข้งแกร่ง มากกว่า

ความพริ้ว และลีลา การเลี้ยงไก่ชน

การลงกระเบื้องของมือเลี้ยงที่ซุ้มจะเน้นมากบริเวณซอกและหน้าคอ

เพราะเป็นส่วนที่โดนอาวุธเยอะ ถ้าไม่เหนียว ไม่แข็งแรงลำบากแน่ๆ

เมื่อผ่านการไล่อัน โดย ไม่ออกปากแพ้ ตาไม่บอด ไม่เสียเส้น

ก็เตรียมออกบ่อน ล่าเดิมพันเต็มที่เลย

การฝึกซ้อมก่อนออกบ่อนช่วงนี้ ทางซุ้มจะเลี้ยงแบบเต็มที่เต็มสูตร

คือ

ช่วงเช้า ล่อเป้า โยนเบาะ กราดน้ำ กราดแดด ปล่อยตาข่าย วิ่งลู่

ช่วงบ่าย ก็ปล้ำนวม ( ปล้ำ 1วัน เว้น 3วัน)

ถ้าไม่ตรงวันที่ปล้ำนวมก็ ล่อเป้า วิ่งสุ่ม โยนเบาะ กราดน้ำกราดแดด

เส้นผมจะเริ่มปล้ำวางตอน ที่ขนพร้อมมูล และ สู้ไก่เต็มตัวแล้ว

ขนพร้อม แต่ ยังเลือกตัวสู้ ก็ยังไม่ปล้ำ

สู้ไก่แล้ว แต่ ขนยังไม่พร้อม ก็ยังไม่ปล้ำ

ผมไม่ค่อย รีบเช๊คไก่ช่วงหนุ่มๆ เท่าไร (เพราะได้ผลไก่มาหลายตัวแล้ว)

แต่ว่าช่วงที่เริ่มสู้ไก่ ผมก็จะทำเนื้อทำตัว กราดน้ำ กราดแดด โยนเบาะ ปล่อยเดินตาข่าย วิ่งลู่

เมื่อฝึกได้สักช่องว่าง ขนพร้อม สู้ไก่เต็มฝีจักร ก็เริ่มปล้ำนวม (ใส่นวม , คลุมปาก)

ที่ผมฟิตฝึกซ้อม ปล้ำนวม ตั้งแต่ยังหนุ่มไม่เคยปล้ำวาง

ก็เนื่องจาก ทำให้เวลาปล้ำวาง ไก่เราจะได้โชว์ความสามารถได้เต็มที่

ทำเอาเช๊คไก่เราได้อย่างเต็มที่ ว่า ผ่านหรือไม่ผ่าน

ไก่โดยมาก จะ เห็นแวว ตอนปล้ำวางครั้งที่ สองหรือครั้งที่สาม

แต่ก่อนที่ผมจะคัดไก่ตัวไหนทิ้งก็ต้องปล้ำวางอย่างน้อยๆ 4 ครั้ง

**การเลี้ยงไก่ชน เหตุผลอีกอย่างที่ผม ฟิตซ้อม ปล้ำนวม ตั้งแต่ยังหนุ่มไม่เคยวาง

ก็เพราะเวลาปล้ำกับไก่หนุ่มด้วยกัน ไก่เราจะบินดีกว่า ดูเก่งกว่า

ทำให้เวลาเอาไปปล้ำตามซุ้มต่างๆ จะมีคนมาตามซื้อ 5555+

บางคน ปล้ำวางไก่ชน ก็กลัวเสียหน้ากลัวแพ้

ผมเห็นบางคนปล้ำวางไก่ทีต้องได้เปรียบ 2-3 ขีด สูงกว่า 3/2